Live – Συλλεκτικές ζωντανές ηχογραφήσεις
|
Ραστ Κουαρτέτο Μπουζουκιών
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες : |
Περιγραφή
Συμμετέχουν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Κοσμάς Κοκκόλης
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση του κουαρτέτου μπουζουκιών ΡΑΣΤ που, από τις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις, ξεχώρισε για το διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και παρουσίασης ρεπερτορίου του μπουζουκιού. Τέσσερις σολίστες (Γιώργος Αλτής, Θανάσης Βασιλάς, Νίκος Κατσίκης,Παντελής Κωνσταντινίδης), επικεντρωμένοι στην ορχηστρική απόδοση της μουσικής, κατάφεραν με τη δεξιοτεχνία και το συντονισμένο παίξιμο τους να δημιουργούν εκρηκτική ατμόσφαιρα σε κάθε ζωντανή εμφάνιση.
Πέντε χρόνια μετά τον πρώτο τους δίσκο (Ράστ, 2004) και με αφορμή τα δέκα χρόνια από την ίδρυση τους, οιΡΑΣΤ εμφανίζονται και πάλι δισκογραφικά, παρουσιάζοντας συλλεκτικές ζωντανές ηχογραφήσεις από το προσωπικό τους αρχείο, όπως ακριβώς δόθηκαν στο κοινό που τις παρακολούθησε, χωρίς καμμιά προσθήκη.
Στο δίσκο περιλαμβάνονται συνθέσεις των Χάρη Λεμονόπουλου, Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη,Γιώργου Ζαμπέτα αλλά και Nino Rota, V. Monti (Czardas), όπως επίσης και τρία τραγούδια που ερμηνεύουν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Κοσμάς Κοκκόλης.
Εκτός από το ηχητικό υλικό, το cd περιλαμβάνει και τρία video με αποσπάσματα από ζωντανές εμφανίσεις.
O δίσκος διατίθεται από τον δικτυακό τόπο του Δικτύου, σε ειδική τιμή.
Προσπαθώντας να γράψουμε κάτι για αυτό το cd, αισθανθήκαμε μεγάλη αμηχανία. Πως θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη συγκίνηση, την ένταση, τα δυνατά συναισθήματα που νοιώθαμε σε κάθε μας εμφάνιση…;
O μοναδικός ίσως τρόπος να προσεγγίσει κάποιος την ατμόσφαιρα αυτών των εμφανίσεων είναι ακούγοντας τις ζωντανές ηχογραφήσεις. Γι’ αυτόν το λόγο συγκεντρώσαμε το συγκεκριμένο υλικό από τις εμφανίσεις που κατά καιρούς πραγματοποιήσαμε. Όλες οι ηχογραφήσεις είναι ερασιτεχνικές (σε κασέτες και cd) και έχουν γίνει για το προσωπικό μας αρχείο. Από την τεχνική αρτιότητα κάποιων “live” ηχογραφήσεων που ουσιαστικά πραγματοποιούνται και ολοκληρώνονται σε επαγγελματικά studio, προτιμήσαμε την αλήθεια των συγκεκριμένων ηχογραφήσεων παρά τις ατέλειες τους.
Ραστ
Για τους ΡΑΣΤ… 10 χρόνια μετά
Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ίδρυση των «ΡΑΣΤ». Ήταν – λέει – Χριστούγεννα του 1999 που ο Γιώργος Αλτής, ο Θανάσης Βασιλάς, ο Νίκος Κατσίκης και ο Παντελής Κωνσταντινίδης, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα κουαρτέτο μπουζουκιών…
Σ’ αυτή την έκδοση, υπάρχουν και κομμάτια από την πρώτη εποχή που βρέθηκαν να παίζουν μαζί μπροστά σε κόσμο. Ήταν στο «Τσάι στη Σαχάρα», τέλη Οκτώβρη του 2000. Το 2004, ήρθε και ο πρώτος τους δίσκος. Ηχογραφημένος στο στούντιο, όμως…
Περιμέναμε 5 ολόκληρα χρόνια, ωσότου αποφασίσουν να εκδώσουν έναν δεύτερο δίσκο, αυτόν, με κάποιες «ζωντανές» καταγραφές της κοινής τους παρουσίας όλα αυτά τα χρόνια. Και γράφοντας αυτό το σημείωμα, θα ‘θελα περισσότερο να …ρωτήσω εκείνους, παρά να πω τα «δικά» μου. Για κάποια από τα ερωτήματα βέβαια, έχουν δώσει απαντήσεις κατά καιρούς, άλλοτε κατ’ ιδίαν και άλλοτε δημόσια. Όμως αυτά παραμένουν και εφ’ όσον παραμένουν, όσο περισσότερους προβληματίζουν, τόσο καλλίτερα είναι. Κατ’ αρχήν… Όταν δέκα χρόνια πριν, αποφάσιζαν μια τέτοια κοινή πορεία, τι στόχο είχαν; Ήταν μόνο μια υπόθεση «παρέας» ή κάτι παραπάνω; Είχε να κάνει με την προσωπική τους διάθεση; Η και με τις εκτιμήσεις τους σε ότι αφορά το ρόλο του μπουζουκιού γενικά και τη θέση του στη μουσική αυτών των χρόνων; Κι ύστερα… Όταν απέκτησαν την οντότητα ενός συνόλου, τα πράγματα γίναν πιο εύκολα; Φάνηκε ένας άλλος δρόμος; Τι τους έκανε να είναι τόσο φειδωλοί σε κοινές εμφανίσεις αλλά και εκδόσεις όλα αυτά τα χρόνια; Πολύ περισσότερο… Θεωρούν ότι ο δικός τους ρόλος περιορίζεται στην απόδοση της ιστορίας της μουσικής ή ψάχνουν για τον εαυτό τους μια πιο δημιουργική και πιο παρεμβατική θέση;
Ξέρω τι λέτε… Ότι για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα –και όσα άλλα προκύπτουν μέσα απ’ αυτά– χρειάζεται χώρος πολύ περισσότερος από το σημείωμα ενός δίσκου. Μα δεν θέλω να δώσω τις απαντήσεις που ξέρω ή φαντάζομαι, γύρω απ’ όλα αυτά… Απλά, θέλω να τα σκεφτούν και οι ίδιοι και εκείνοι που θα ακούσουν το δίσκο. Είναι δεδομένο ότι η νεώτερη γενιά μπουζουξήδων είναι πιο μελετημένη αλλά και πιο μεθοδική από τις προηγούμενες… Φαίνεται στη γνώση της, στις επιλογές της, στα παιξίματά της… Τι συμβαίνει λοιπόν και κρατά τόσο αμυντικό ρόλο απέναντι στα πράγματα; Είναι θέμα χαρακτήρα; Θέμα συνθηκών; Τι συμβαίνει γενικότερα και κυκλοφορεί η αίσθηση ότι ο χώρος τους δεν περνάει και τις καλλίτερες μέρες του, τόσο σε επίπεδο αποδοχής, όσο και σε επίπεδο δημιουργίας;
Προσωπικά, δεν το συμμερίζομαι ιδιαίτερα το τελευταίο… Μάλλον είναι μια επιπόλαια –αν όχι μεθοδευμένη– σκέψη που έχει προκύψει με βάση τον «γιγαντισμό της τηλεόρασης», των «μέσων» γενικότερα… Με τόσους νέους ανθρώπους να δίνουν όλη τους την ενέργεια σ’ αυτόν το χώρο, είτε ως παίχτες, είτε ως δημιουργοί, είτε ως ακροατές, δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για «παλιές καλές» ημέρες. Κι αν δεν μιλάμε για «μέρες δόξας», σίγουρα μπορούμε να μιλάμε για «ζυμώσεις» –προσωπικές , κοινωνικές, ακόμα και πολιτικές– που μπορούν να φέρουν «καλλίτερες μέρες».
Οι «Ραστ» είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτών των «ζυμώσεων». Και οι ηχογραφήσεις που υπάρχουν εδώ το αποδεικνύουν και η γενικότερη καλλιτεχνική και ανθρώπινη παρουσία τους. Είτε από κοινού, είτε ο καθένας μόνος του. Αλλά λέω να μην ακολουθήσω –πολύ– την πεπατημένη των φιλοφρονήσεων που προσφέρουν και διεκδικούν γύρω μας μετά μανίας, λογής ανασφαλείς και εγωπαθείς της «τέχνης»…
Περιμένω –και εύχομαι– τα καλλίτερα…
Γιώργος Π. Τσάμπρας
Περιεχόμενα
01. Ο Νονός (The Godfather) Νίνο Ρότα (4:45)
02. Xάθηκες (Δεν έχει δρόμο να διαβώ) Γιώργου Ζαμπέτα/Δημήτρη Χριστοδούλου (2:02)
03. Το χασάπικο του Τσιμπίδη – Γιώργου Τσιμπίδη (02:50)
Ενότητα ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ (4-10)
04. Συννεφιασμένη Κυριακή – Ταξίμι (00:25)
05. Αχάριστη (01:30)
06. Αραπίνες (01:35)
07. Φάνταζες σαν πριγκηπέσσα (01:30)
08. Τα ξένα χέρια (02:00)
09. Δε με στεφανώνεσαι (00:43)
10. Συννεφιασμένη Κυριακή – Ταξίμι (00:28)
11. Το ξεκρέμασα κι απόψε (Το παλιό το μπουζουκάκι) – Μανώλη Χιώτη (03:18)
12. Συναυλία του Χιώτη – Μίμη Πλέσσα, Μανώλη Χιώτη (05:02)
Ενότητα ΧΑΡΗ ΛΕΜΟΝΟΠΟΥΛΟΥ (13-14)
13. Σιρτάκη Αλέγκρο (01:53)
14. Ρούμπα (02:19)
15. Czardas – Ούγγρικος χορός / Διασκευή Ραστ (05:17)
16. Ο Αγαθοκλής – Γιώργου Ζαμπέτα (2:27)
17. Πατέρα κάτσε φρόνιμα – Γιώργου Ζαμπέτα (3:25)
Ενότητα ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ (18-20)
18. Χαραυγή (03:15)
19. Αλέγκρο μπουζούκι (03:08)
20. Ποιο μονοπάτι να διαβώ (01:04)
Εφτασε και το δεύτερο πέντε χρόνια μετά…
Ραστώνη γαρ
Αλλά έτσι είναι…
Στο τέλος τα καταφέρνετε.
Το καλό πράμα άργησε αλλά
Είναι μπουζουκοκεντρικό και…
Στοχευμένο. Όπως επιβάλλεται άλλωστε…
…της μουσικής πάλι με ταλαιπωρείτε… αλλά αξίζει.-
Πάρης Μήτσου
Συντελεστές
Κουαρτέτο Μπουζουκιών Ραστ:
Γιώργος Αλτής, Θανάσης Βασιλάς, Νίκος Κατσίκης, Παντελής Κωνσταντινίδης
Λουκάς Κωνσταντινίδης: κιθάρα
Νίκος Ρούλος: κοντραμπάσο
Τραγουδούν: Γεράσιμος Ανδρεάτος (11), Κοσμάς Κοκκόλης (16,17)
Επεξεργασία ήχου: Γιώργος Γκίνης, Γιώργος Μπουσούνης / Μορφική Ροή
Mastering: Χρήστος Χατζηστάμου / Athens Mastering
Εξώφυλλο-Εικονογράφηση: Αντώνης Καπίρης (www.tangram.gr)
Επιμέλεια παραγωγής: Ραστ, Πάρης Μήτσου
Παραγωγή: Δίκτυο Π.Μ. ΕΠΕ
Κυκλοφορία: Σεπτέμβριος 2009
Δημοσιεύματα
Δεν είναι δα και ότι πιο συνηθισμένο μια μπουζουκοκεντρική μουσική παράσταση (όπως και ένας αντίστοιχος δίσκος) να ξεκινά με τη μουσική από τη μουσική που έγραψε για το… Νονό ο Νίνο Ρότα. Βέβαια, μια τέτοια ακομπλεξάριστη αντιμετώπιση της μουσικής ως μίας, ενιαίας και αδιαίρετης ολότητας, θα έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και πολλά χρόνια, πριν δηλαδή το μπουζούκι «γκετοποιηθεί» και, ως εκ τούτου, χάσει τις όποιες πιθανότητες είχε να εδραιωθεί στην παγκόσμια μουσική σκηνή σε ένα ρόλο μη τουριστικό. Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως οι προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια (από μεμονωμένους παίκτες αλλά κυρίως από συγκροτήματα) για την αναβάθμιση –σε επίπεδο ρεπερτορίου αλλά και «ψυχολογικό»- του οργάνου, μας έχουν χαρίσει μερικές πολύ όμορφες μουσικές στιγμές και επιτρέπουν μια κάποια αισιοδοξία επί του ζητήματος. Οι Ραστ π.χ. είναι ένα κουαρτέτο μπουζουκιών που δημιουργήθηκε το 2000 από τους σολίστες Θανάση Βασιλά, Νίκο Κατσίκη, Παντελή Κωνσταντινίδη και Γιώργο Αλτή, και το οποίο έκανε αίσθηση από τις πρώτες κιόλας ζωντανές εμφανίσεις του. Το 2005 οι Ραστ κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, που ήταν στουντιακός και περιελάμβανε διασκευές τραγουδιών και ορχηστρικών της ελληνικής λαϊκής φιλολογίας, όπως και δικά τους κομμάτια. Η δεύτερη δισκογραφική κατάθεση του συγκροτήματος μας παραδίδει σήμερα είκοσι ζωντανές ηχογραφήσεις από διάφορους μουσικούς χώρους, με διαφορετικές –δυστυχώς- μεταξύ τους ποιότητες ήχου. Ο δίσκος επιβεβαιώνει την έξοχη μουσικότητα της τετράδας, όπως και τις σπουδαίες δεξιοτεχνικές τους ικανότητες. Με την προσδοκία όμως απ’ αυτούς να παραμένει για εργασίες ακόμα υψηλότερου επιπέδου, πέραν δηλαδή του ήδη κατακτημένου. Στο δίσκο συμμετέχουν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Κοσμάς Κοκόλης, ενώ θα βρείτε και αποσπάσματα βίντεο από διάφορα live.
Αλέξης Βάκης, περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ (τεύχος 164, Οκτώβριος 2009)
Φόρμα Παραγγελίας
[contact-form-7 404 "Δεν βρέθηκε"]
