Ένα ταξίδι
|
Συγκρότημα Μπουζουκιών Δρόμος
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες : |
Περιγραφή
Σε τραγούδια του Νίκου Αργυρόπουλου
Τρίτος δίσκος για το Συγκρότημα Μπουζουκιών Δρόμος μετά τον ομότιτλο πρώτο (2004) και τον ζωντανόΈνα τραγούδι για την Κοκκινιά (2007). Αυτή τη φορά με τραγούδια του Νίκου Αργυρόπουλου, «τραγούδια όμορφα, χάρη στην απλότητα τους και το γεμάτο στίχο τους, έτσι που να μη χρειάζονται για να αναδειχθούν, διάφορα ενορχηστρωτικά ‘φτιασίδια’, απλώς ένα λιτό αρμονικό ντύσιμο» –όπως σημειώνει στην έκδοση ο Νώε Ζαφειρίδης. Όπου το βάρος δίνεται –ως οφείλει– εκεί που δινόταν πάντα στο λαϊκό τραγούδι από την εποχή της γέννησης και των πιο λαμπρών σελίδων της ιστορίας του: στο κέντημα της πενιάς, στο παιχνίδι και το διάλογο ανάμεσα στα όργανα με τον άμεσο στίχο, για να καταλήξει στις ανεπιτήδευτες ερμηνείες από καρδιάς. Με ένα ταξίδι α-λα-παλαιά λοιπόν, μέσα από μελωδίες που γράφτηκαν από μπουζουξή για να παιχτούν από μπουζούκια, ο Δρόμος συνεχίζει στο λαϊκό τραγούδι, αλλά και το λαϊκό τραγούδι συνεχίζει το δρόμο του.
Ο δίσκος κυκλοφορεί σε ειδική τιμή, με σκληρό εξώφυλλο (βιβλιαράκι) στο οποίο περιλαμβάνεται έντυπο 36 σελίδων.
Δύο σημειώματα για την έκδοση:
Γεννήθηκα στην Καβάλα από γονείς Μικρασιάτες. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στα Λιμενάρια της Θάσου και όταν ήμουν στη Γ’ δημοτικού πήγαμε στην Αθήνα. Έφυγε η θάλασσα, χάθηκαν οι παιδικοί μου φίλοι, μάκρυναν οι άνθρωποι που τόσο αγάπησα…
Κρύα η Αθήνα, μεγάλη, γεμάτη κόσμο ξένο, φώτα, άσφαλτο και αυτοκίνητα. Εμένα μου έλειπε το αλάτι της θάλασσας και το γαλάζιο της, τα καΐκια που αρμένιζαν στο πέλαγο. Μεγάλωσα στην Αθήνα, την έζησα και την αγάπησα. Το λύκειο στη Νέα Ιωνία και το Πανεπιστήμιο στην Ιταλία. Φοιτητής γνώρισα τα ρεμπέτικα και αγάπησα το Μάρκο Βαμβακάρη. Έρωτες, αγάπες, προσφυγιά, Τσιφόρος, Καζαντζάκης, Μάρκος, φοιτητικό κίνημα, με την καρδιά και τη σκέψη να ταξιδεύουν κάθε μέρα σε ότι αγάπησα…
Άρχισα να παίζω μπουζούκι και ό,τι έζησα, ό,τι φαντάστηκα, ό,τι ξημέρωσε κι ό,τι νύχτωσε, ό,τι χαμογέλασε κι ό,τι σκοτείνιασε στη ζωή μου, όπου με ταξίδεψε η καρδιά, έγινε μια μέρα τραγούδι…
Πολλές φορές σκέπτομαι ότι δεν έγραψα τίποτα, ότι όλα γεννήθηκαν μόνα τους, έτσι γιατί γεννήθηκαν. Κάπως έτσι γεννήθηκα κι εγώ. Πριν λίγα χρόνια γύρισα στο χωριό μου που τόσο καιρό ερχόταν στα όνειρά μου, πότε σα θαλασσοπούλι, πότε σα τρεχαντήρι, πότε σα βασιλικός σε ένα σπίτι πλάι στη θάλασσα. Δεν βρίσκω λόγια να ευχαριστήσω τον Αντωνάκη και τα παιδιά του “Δρόμου”, που ήρθαν μαζί μου σ’ αυτό το ταξίδι που τόσο περίμενε. Το Νώε που πήρε τα “πέτρινα όνειρά μου” και μου τα γύρισε αγάλματα, το Γρηγόρη, τον Κώστα, το Θοδωρή, τη Σοφία, τη Νατάσα, την Αλίκη, το Γιώργο τον Καρυώτη. Άνεμος η μουσική τους που μας περπατάει στο πέλαγος.
Στον πατέρα μου! Και σε ότι αγάπησα!
Νίκος Αργυρόπουλος
Γνώρισα τον Νίκο γύρω στο 2000, μέσω του κοινού μας φίλου Αντώνη Αινίτη, ο οποίος με προέτρεψε να “φτιάξω τα τραγούδια ενός φίλου”, στα οποία είχε βοηθήσει και ο ίδιος.
Κάναμε τότε ένα δοκιμαστικό με 4 απ’ αυτά, πέρασε καιρός, χαθήκαμε, και τελικά ήρθε η ώρα που 13 τραγούδια συγκεντρώθηκαν σ’ ένα δίσκο, ερμηνευμένα απ’ το “Δρόμο”.
Τραγούδια όμορφα, χάρη στην απλότητά τους και το “γεμάτο” στίχο τους, έτσι που να μη χρειάζονται για να αναδειχθούν, διάφορα ενορχηστρωτικά “φτιασίδια”, απλώς ένα λιτό αρμονικό ντύσιμο.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε, τον Νίκο για την εμπιστοσύνη του, τον Αντώνη για τις πάντα “δυνατές” ερμηνείες του, τον Τζίμη, τον Αχιλλέα και τον Τζέκυ για τη δημιουργική συμμετοχή τους, τον Γιώργο Καρυώτη γιατί σε κάθε συνεργασία μας λειτουργεί και προσφέρει σα μέλος του “Δρόμου”, τον Αχιλλέα Τούμπα για το εξώφυλλο και όλους όσους συνεργάστηκαν για τη δημιουργία αυτού του δίσκου.
Καλή ακρόαση,
Νώε Ζαφειρίδης – Δρόμος
Περιεχόμενα
01. Τ’ αράπικα σου μάτια (2:54)
02. Τι τράβηξα στα χέρια σου (3:05)
03. Δεν με προσέχεις (2:54)
04. Σβήνουνε τ’ άστρα (3:02)
05. Δε θέλω να σε ξαναδώ (4:29)
06. Σκερτσόζα (3:41)
07. Εσύ κι η ομορφιά σου (3:34)
08. Το ποτήρι (4:12)
09. Ο ψαράς ο μόρτης (2:52)
10. Χαμηλοβλεπούσα (4:48)
11. Ένα ταξίδι (2:48)
12. Τα χελιδόνια (2:50)
13. Με παρατάς – ορχηστρικό (2:06)
Συντελεστές
Παίζουν οι μουσικοί:
Γρηγόρης Βασίλας: μπουζούκι
Νώε Ζαφειρίδης: μπουζούκι, κλασική κιθάρα, μπαγλαμάς
Θοδωρής Κουέλης: κοντραμπάσο
Κώστας Τσεκούρας: κιθάρα
Δημήτρης Γκίνης: ακορντεόν (4,11)
Αχιλλέας Παναγούλης: ακορντεόν (13)
Τζέκυ Σουλκούκη: βιολί (12)
Μουσική επιμέλεια-ενορχήστρωση: Νώε Ζαφειρίδης
Τραγουδούν: Αντώνης Αινίτης (4,6,8,12), Σοφία Εμφιετζή (3,9,11),
Νώε Ζαφειρίδης (2,5,7), Γρηγόρης Βασίλας (1,10)
Δεύτερη φωνή: Σοφία Εμφιετζή (1)
Επιμέλεια έκδοσης δίσκου: Νατάσα Κουτρούμπα, Αλίκη Καραδημητρίου
Ηχοληψία: Γιώργος Καρυώτης
Μίξη: Γιώργος Καρυώτης, Νώε Ζαφειρίδης, Γρηγόρης Βασίλας
Hχογράφηση και μίξη δίσκου: Sierra Studio
Mastering: Πέτρος Σιακαβέλας / Digital Studio
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Αχιλλέας Τούμπας
Σχεδιασμός ένθετου: Έργον ergon@ergongraphics.gr
Φωτογραφίες: Νατάσα Κουτρούμπα
Μεταφράσεις: Αχιλλέας Καραδημητρίου
Παραγωγή: Δίκτυο, 2010
Κυκλοφορία: Μάρτιος 2010
Δημοσιεύματα
(…) Σε αυτόν το δίσκο, το στοιχείο που αρχικά κάνει τη διαφορά είναι πως το συγκρότημα -αντί επανεκτελέσεων- ερμηνεύει πρωτότυπο ανέκδοτο υλικό ενός μερακλή λαϊκού δημιουργού. Πρόκειται για δεκατρία τραγούδια σε στίχους και μουσική του «ερασιτέχνη» μπουζουξή Νίκου Αργυρόπουλου. Για το πώς «γεννήθηκαν» αυτά τα τραγούδια, μας πληροφορεί ο δημιουργός τους στο ένθετο: «Άρχισα να παίζω μπουζούκι και ό,τι έζησα, ό,τι ξημέρωσε κι ό,τι νύχτωσε, ό,τι χαμογέλασε κι ό,τι σκοτείνιασε στη ζωή μου, όπου με ταξίδεψε η καρδιά έγινε μια μέρα τραγούδι…». Θεματολογικά, τα κομμάτια είναι κυρίως ερωτικά και, μέσα από τις όμορφες εικόνες και διηγήσεις των στίχων, παρουσιάζονται διαφορετικές πτυχές του έρωτα (η λατρεία, η απογοήτευση, η τσαχπινιά, το παράπονο, η ειρωνεία) με τρόπο τέτοιο, που εξασφαλίζεται υφολογική ποικιλία. Ξεχωρίζουν οι πιο φορτισμένες συναισθηματικά φράσεις των τραγουδιών, που αγγίζουν κατευθείαν την καρδιά, και η χιουμοριστική και ευαίσθητη γραφή του Νίκου Αργυρόπουλου, η οποία, ενώ διατηρεί πολλά στοιχεία από τα ρεμπέτικα και λαϊκά του παρελθόντος, δεν είναι ούτε επιτηδευμένη ούτε προϊόν απομίμησης. Παράλληλα, ενδιαφέρον παρουσιάζει η αρμονική συνύπαρξη στίχου και μελωδίας, η οποία ίσως απορρέει από «παράλληλη» δημιουργία στίχου-μουσικής και αναμφισβήτητα υποδηλώνει δημιουργική ευχέρεια. Σε μουσικό επίπεδο, οι δημιουργίες του «πατάνε» επίσης πάνω στο κλασικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Χασάπικα, ζεϊμπέκικα, απτάλικα, λαϊκά μπολερό και 7άρια, ντυμένα με μελωδίες άλλοτε παραπονιάρικες, άλλοτε λεβέντικες κι άλλοτε σκερτσόζες, θα μπορούσαν να γεμίσουν το κρασοπότηρο σε ένα ταβερνάκι ή να καθοδηγήσουν τα βήματα ενός μερακλωμένου χορευτή.
Η ιδιαίτερα σημαντική συνεισφορά του «Δρόμου» γίνεται κατανοητή από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα της ακρόασης του δίσκου. Αξίζουν ιδιαίτερης μνείας οι ενορχηστρώσεις και η μουσική επιμέλεια του Νώε Ζαφειρίδη, οι οποίες έχουν γίνει μέσα από το σωστό πρίσμα, σεβόμενες πλήρως το ύφος των τραγουδιών, χωρίς περιττά, δήθεν καινοτόμα, στολίσματα ή ψευτοπροοδευτικά τερτίπια, τα οποία -αμφότερα- θα αποτελούσαν αισθητικά ξένο σώμα. Κυριαρχεί η «ορθόδοξη» λαϊκή ορχήστρα, με τα δύο τρίχορδα μπουζούκια στην επίθεση και ένα στιβαρό αλλά, ταυτόχρονα, διακριτικό ακομπανιαμέντο κιθάρας-μπαγλαμά και κοντραμπάσου, ενώ ακορντεόν και βιολί δίνουν το στίγμα τους όπου χρειάζεται. Το επίπεδο των μουσικών είναι πολύ υψηλό, χαρίζοντας εξαιρετικές εκτελέσεις ουσίας κι όχι φιγούρας. Χορταίνει ο ακροατής μπουζούκι και όλα τα δεξιοτεχνικά μέρη (ταξίμια και σόλο, εισαγωγές) εντάσσονται ομαλά στο σύνολο, χωρίς να προσπαθούν να επικρατήσουν του αποτελέσματος.
Εκτός από μοναδικοί δεξιοτέχνες, ο Γρηγόρης Βασίλας και ο Νώε Ζαφειρίδης είναι και εξαιρετικοί τραγουδιστές. Οι φωνές τους έχουν τον τρόπο και το χρώμα ώστε να αποδίδουν και να αναδεικνύουν το ύφος κάθε τραγουδιού. Διακρίνει κανείς στην ερμηνεία τους ότι νταλκαδιάζονται όταν τραγουδούν, ότι η καρδιά τους φιλτράρει τους στίχους. Η εξαιρετική Σοφία Εμφιετζή, βασική τραγουδίστρια του σχήματος, με την αυθεντικά λαϊκή φωνή της, «στολίζει» τρία από τα κομμάτια του δίσκου. Ο Αντώνης Αινίτης -κυρίως υπεύθυνος για τη συνάντηση του Νίκου Αργυρόπουλου με το «Δρόμο»- συνεισφέρει κι αυτός ερμηνευτικά με τη λυγμική, μάγκικη φωνή του.
Ο φυσικός ήχος και η καλή ποιότητα παραγωγής υποστηρίζουν το εγχείρημα συνολικά. Η καλαίσθητη, πολυτελής έκδοση, με το πλούσιο σε φωτογραφίες δίγλωσσο booklet, αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο για τους φίλους του «Δρόμου» και του καλού λαϊκού τραγουδιού να αποκτήσουν το δίσκο.
Χαράλαμπος Παπαδημητρίου, διαδικτυακό περιοδικό Κλίκα (Ιούλιος 2010)
Πάνε δέκα χρόνια από τότε που μια παρέα μουσικών με αρκετή προϋπηρεσία σε πάλκο και ορχήστρες ξεκινούσε το «ταξίδι» της σ’ ένα δικό της «Δρόμο», με «αποσκευές» το μεράκι και την αγάπη της για το καλό λαϊκό τραγούδι. Το συγκρότημα μπουζουκιών «Δρόμος», στη δεκάχρονη πορεία του, απέδειξε ότι όχι μόνο σέβεται το λαϊκό τραγούδι, αλλά και πως διαθέτει την ικανότητα και τη φρέσκια ματιά για τη συνέχιση της μουσικής μας κληρονομιάς, που τόσο υποφέρει στις μέρες μας. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Νώε Ζαφειρίδη (μπουζούκι), Γρηγόρη Βασίλα (μπουζούκι), Κώστα Τσεκούρα (κιθάρα), Θοδωρή Κουέλη (κοντραμπάσο), Μιράν Τσαλικιάν (μπαγλαμά) και την Σοφία Εμφιετζή στο τραγούδι. Εχοντας ήδη δύο εξαιρετικές δισκογραφικές δουλειές στο ενεργητικό του, τον ομότιτλο «Δρόμο» και το «Ενα τραγούδι για την Κοκκινιά», το συγκρότημα πρόσφατα παρουσίασε το νέο, τρίτο δίσκο του, με τίτλο «ένα ταξίδι…» (παραγωγή «Δίκτυο»). Περιλαμβάνει 13 λαϊκά τραγούδια, σε στίχους και μουσική του Νίκου Αργυρόπουλου και ενορχήστρωση – μουσική επιμέλεια του Νώε Ζαφειρίδη, που ερμηνεύουν οι Σοφία Εμφιετζή, Αντώνης Αινίτης, Νώε Ζαφειρίδης και Γρηγόρης Βασίλας. (…)
Σούλη Ρουμπίνη, εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (Κυριακή 27 Ιουνίου 2010) Δείτε το δημοσίευμα.
Τρίτος δίσκος του Συγκροτήματος Μπουζουκιών Δρόμος, η σύνθεση του οποίου σήμερα είναι: Γρηγόρης Βασίλας και Νώε Ζαφειρίδης (μπουζούκι, τραγούδι), Θοδωρής Κουέλης (κοντραμπάσο), Κώστας Τσεκούρας (κιθάρα) και Σοφία Εμφιετζή (τραγούδι). Έχει τίτλο Ένα ταξίδι… και έρχεται έξι χρόνια μετά τον ομότιτλο πρώτο (2004) και τρία από τον ζωντανό δεύτερο, Ένα τραγούδι για την Κοκκινιά (2007). Είναι όμως που αντιμετωπίζουν πρωτότυπο ρεπερτόριο: τα τραγούδια του Νίκου Αργυρόπουλου από τα Λιμενάρια της Θάσου, τα οποία αποσυνθέτουν τον κλασσικό κόσμο που γνωρίζουμε από το ρεμπέτικο και το κλασσικό λαϊκό τραγούδι. Η μουσική επιμέλεια του δίσκου ανήκει στον Νώε Ζαφειρίδη, ο οποίος έβαλε την απαιτούμενη τάξη σε ένα μουσικό υλικό, χωρίς τρομακτικές εξάρσεις μεν, αλλά που μπορεί κάλλιστα να σε κάνει να εξοκείλεις, αν το πάρεις αψήφιστα. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, κρατήθηκε –και ευτυχώς– η μπουζουκοκεντρική γραμμή στα τραγούδια, με τις στιβαρές εκτελέσεις να δίνουν ένα υποδειγματικό μέτρο για ανάλογες παραγωγές. Πολύ θα ήθελα όμως να δω ικανούς μουσικούς –και τα μέλη του Δρόμου είναι αναμφίβολα ικανοί– να αποτολμούν ένα βήμα παραπέρα, ξεφεύγοντας δηλαδή απ’ αυτό που μπορούν να κάνουν καλά, ακόμα και με κλειστά μάτια. Γιατί, καλή και άγια η παρέα, το ταβερνάκι και οι πενιές, η επί της ουσίας εξέλιξη της μουσικής είναι μία υπόθεση κατά τι πιο σύνθετη. Εκτός από τους προαναφερθέντες, συμμετέχει τραγουδιστικά ο Αντώνης Αινίτης, ενώ ο δίσκος κυκλοφορεί με σκληρό εξώφυλλο και –κατατοπιστικότατο– ένθετο 36 σελίδων.
Αλέξης Βάκης, περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ (τεύχος 171, Μάιος 2010)
Τρίτος κατά σειράν δίσκος για το Συγκρότημα Μπουζουκιών Δρόμος, το Ένα ταξίδι (προηγήθηκαν το ομότιτλο πρώτο του σχήματος, το 2004 και το Ένα τραγούδι για την Κοκκινιά, με ζωντανές ηχογραφήσεις, το 2007) μέσα στη δεκαετία της ύπαρξης του. Αυτό σημειώνεται για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι αυτονόητος: αφού περί «δρόμου» πρόκειται, σε «ταξίδια» οφείλει να οδηγεί, σύμφωνα και με τη σχετική σημειολογία και, όταν το τονίζει, μάλλον κάτι θέλει να μας πει. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το αραιό της δισκογραφικής παρουσίας του σχήματος, που δείχνει τη σημασία που δίνουν στο θέμα τα μέλη του. Ο τρίτος και ίσως πιο σοβαρός προκύπτει από τα συμφραζόμενα πιο κάτω.
Στο παρασύνθημα, τα τραγούδια που περιλαμβάνει ο δίσκος, αυτή τη φορά δεν είναι διασκευές κλασσικών λαϊκών, όπως στους δύο προηγούμενους, αλλά πρωτότυπα, γραμμένα μάλιστα από ένα μόνο δημιουργό· τον Νίκο Αργυρόπουλο (στίχοι και μουσική). Φίλο του σχήματος και λάτρη του ρεμπέτικου που, μεταξύ άλλων, υπήρξε ο ιδιοκτήτης της μουσικής σκηνής «Φραγκοσυριανή» στα Εξάρχεια, ενώ σήμερα εδρεύει στη Θάσο. Πρόκειται για τραγούδια επηρεασμένα από τη μορφολογία και τη θεματολογία του ρεμπέτικου, τα οποία σε καμμιά περίπτωση δεν φιλοδοξούν να εισάγουν “καινά δαιμόνια”. Όμορφα, λιτά και ολοκληρωμένα λαϊκά τραγούδια που αναπνέουν τον αέρα του παλαιού, παιγμένα με την πιο ζωντανή στιχομυθία μεταξύ χορδών του μπουζουκιού, της κιθάρας και του μπαγλαμά, σε διάλογο με το ακορντεόν, το κοντραμπάσο και το βιολί, από παίκτες εκλεκτούς. Τους Γρηγόρη Βασίλα και Νώε Ζαφειρίδη στα μπουζούκια (ο δεύτερος υπογράφει και τις ενορχηστρώσεις), Κώστα Τσεκούρα (κιθάρα), Θοδωρή Κουέλη (κοντραμπάσο), Δημήτρη Γκίνη και Αχιλλέα Παναγούλη (ακορντεόν) και Τζέκυ Σουλκούκη (βιολί). Επίσης, τραγουδισμένα υποδειγματικά από τους Αντώνη Αινίτη, Σοφία Εμφιετζή, Νώε Ζαφειρίδη και Γρηγόρη Βασίλα, όπως άλλωστε ήταν το αναμενόμενο. Εδώ όμως είναι και το θέμα.
Ένα τόσο συμπαγές και οριοθετημένο υλικό παραπέμπει σε άλλα χρόνια –ή, σε άλλη χρήση– όταν το «πως» μοιάζει να είναι πιο σημαντικό από το «τι» (σε σημείο που, αν δεν ξέρεις ότι τα τραγούδια είναι σύγχρονα, ή, δεν προσέξεις κάποιες πιο σημερινές στιχουργικές αιχμές, πιθανότατα θα γελαστείς). Όντως, η επιμονή στις παραδοσιακές φόρμες, εκτός από οικεία και όμορφα νοσταλγική –ειδικά σ’ ένα κόσμο σύγχρονης μουσικής δυσωδίας– είναι σαφώς και πιο ασφαλής. Μήπως όμως απέχει πλέον από το να αποτελεί το πραγματικά αναγκαίο «παραπάνω βήμα», που με μουσικούς πρωτίστως όρους θα οδηγήσει το λαϊκό τραγούδι και τους άξιους συνεχιστές του στην επόμενη μέρα;
Στο πραγματικά φροντισμένο από κάθε πλευρά σύνολο του δίσκου, συμβάλλει η ηχογράφηση (Γιώργος Καρυώτης) και η καλαίσθητη –άνευ εκπτώσεων– έκδοση σε πολυσέλιδο δίγλωσσο έντυπο βιβλιαράκι που πραγματικά αξίζει με το παραπάνω.
Δημήτρης Βάκης, περιοδικό ΟΑΣΙΣ (τεύχος 18, Απρίλιος 2010)
Δείτε ακόμα τον διαδικτυακό τόπο του Δρόμου.
Φόρμα Παραγγελίας
[contact-form-7 404 "Δεν βρέθηκε"]
