Γιάννης Ντουνιάς
Τραγουδιστής
|
Γιάννης Ντουνιάς Συμετέχει σε : Ιστοσελίδα Καλλιτέχνη : |
Γεννήθηκε στην Κοκκινιά. Η πορεία του στο λαϊκό τραγούδι δρομολογήθηκε το 1961, όταν ξεκίνησε να μαθαίνει ακορντεόν (ακούγοντας ένα γείτονα που έπαιζε), ενώ στη συνέχεια έπιασε την κιθάρα και άρχισε να τραγουδάει. Δισκογραφικά ξεκίνησε την καριέρα του με το τραγούδι Έμπαινε Γιώργο έμπαινε (σε στίχους και μουσική Γιάννη Καραμπεσίνη), που ήταν ο πρώτος του δίσκος, το 1971 αλλά και η πρώτη μεγάλη του επιτυχία. Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλες όπως: Του άντρα του πολλά βαρύ (που έδωσε τον τίτλο σε επιθεώρηση στο θέατρο ΠΑΡΚ), Ο Ταρζάν, Το κρασί είναι ο γιατρός μου, Νύχτα ονειρομάνα, Τα παιδιά της νύχτας, Να σε ζηλεύουν πιο καλά, Κυκλοφορώ μ’ ένα μωρό και άλλες πολλές.
Έχει τραγουδήσει συνθέσεις των: Γ. Καραμπεσίνη, Γ. Ζαμπέτα, Γ. Μαρκόπουλου, Γ. Χατζηνάσιου, Ν. Πετρίδη, Α. Πάνου, Μ. Πλέσσα, Γ. Κατσαρού, Χ. Νικολόπουλου, Τ. Μουσαφίρη, Α. Χρυσοβέργη, Θ. Καμπουρίδη, Ν. Καρανικόλα και πολλών άλλων, σε στίχους Πυθαγόρα, Μ. Μπιζάνη, Β. Παπαδόπουλου, Σ. Γιατρά, Β. Ξανθοπούλου, Ε. Θαλασσινού, Γ. Λευκαδίτη και πολλών άλλων.
Έχει επίσης τραγουδήσει σε πολλές ταινίες, ενώ έχει πρωταγωνιστήσει μαζί με την Δούκισσα στην ταινίαΠού πας χωρίς αγάπη (σε σκηνοθεσία Κώστα Δούκα, 1970). Έχει εμφανιστεί στα πιο γνωστά νυχτερινά κέντρα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων, ενώ έχει περιοδεύσει και σε πολλές πόλεις του εξωτερικού.
Την άνοιξη του 2006 επανήλθε δισκογραφικά με τα Γλυκοχαράματα, δώδεκα γνήσια λαϊκά τραγούδια σε στίχους και μουσική του Βαγγέλη Κορακάκη που κυκλοφόρησαν σε δίσκο από το Δίκτυο. Ακολούθησε ο δίσκος Πάντα λαϊκά (General, 2007) με 20 τραγούδια που είχε ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση ο Στέλιος Καζαντζίδης, στον οποίο ο Γιάννης Ντουνιάς έχει μεγάλη αδυναμία.
Τον Ιανουάριο του 2010 κυκλοφόρησε Ο Σεβντάς (Δίκτυο), δίσκος με 13 λαϊκά τραγούδια που υπογράφουν οι Θανάσης Βασιλάς, Μανώλης Καραντίνης, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Παντελής Αμπαζής, Βαγγέλης Κορακάκης και Βασίλης Κορακάκης, σε στίχους Πάρη Μήτσου, Βασίλη Παπαδόπουλου, Άκου Δασκαλόπουλου και Βέτας Ξανθοπούλου.
