Τα Παραγκάκια
|
Γιάννης Αθανασίου
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες : |
Περιγραφή
Ρεμπέτικες αναμνήσεις με τον Γιάννη Αθανασίου και την παρέα του
Τραγουδούν: Δημήτρης Κοντογιάννης, Κατερίνα Σκορδαλάκη,
Ανδρογιάννης Αλεξόπουλος, Γιάννης Αθανασίου
Ο Γιάννης Αθανασίου είναι ερασιτέχνης, δηλαδή μουσικός από μεράκι, με την πιο πηγαία και ανόθευτη έκφραση. Αγάπησε από παιδί το λαϊκό τραγούδι και το μπουζούκι, κι ενώ το πρώτο δεν το εγκατέλειψε ποτέ, το δεύτερο αναγκάστηκε να το αφήσει σ’ ένα ράφι για μερικές δεκαετίες.
Ωστόσο, έχει ο καιρός γυρίσματα κι εκπλήξεις και έτσι, με συμπαραστάτη τον φίλο του Δημήτρη Κοντογιάννη, βρέθηκε να «γυρίζει δίσκο» (όπως λέγανε παλιά), τον πρώτο του και «εφηβικό», με την καλύτερη παρέα. Στο κοντραμπάσσο τον Θανάση Σοφρά, τον Γιώργο Μαρινάκη στο βιολί, τον Ηρακλή Βαβάτσικα στο μπαγιάν και στο μπουζούκι τον Γιάννη Παπαβασιλείου (Βλάχο). Δηλαδή, χωρίς καμμιά υπερβολή, μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της σημερινής Α’ Εθνικής.
Κι από φωνές, εκτός από τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τον Γιάννη Αθανασίου, τραγουδούν η Κατερίνα Σκορδαλάκη (ερμηνεύτρια με προσωπικό στίγμα και καταβολές από το ρεμπέτικο), ο Ανδρογιάννης Αλεξόπουλος (που λες και ζωντανεύει ξανά τον Μάρκο), η Ντένια Κουρούση, η Μαρία Σταφυλοπάτη και ο Χρήστος Τασόπουλος.
Σ’ αυτό το δίσκο περιλαμβάνονται δεκαπέντε κλασσικά λαϊκά τραγούδια και οργανικά (Γιοβάν Τσαούς,Βαμβακάρη, Παπάζογλου, Τσιτσάνη, Σκαρβέλη, Παπαϊωάννου κ.ά.), σε μερικές από τις πιο δυνατές και δεμένες εκτελέσεις των τελευταίων χρόνων (ιδιαίτερα στα Γιοβάν Τσαούς, Κάν’ τονε Σταύρο, Τα νιάτα τα μπερμπάντικα και άλλα) από μια παρέα που παίζει –πραγματικά– για το κέφι της με ψυχή.
Την ορχήστρα επιμελήθηκε ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Σημείωμα από το δίσκο
Επιστροφή στις παλιές αγάπες
Γεννήθηκα το 1946 στη Λίμνη Ευβοίας και από το 1952 έζησα και μεγάλωσα στη Νέα Ιωνία. Και οι δύο παππούδες μου έπαιζαν όργανα. Ο Γιάννης Αθανασίου από τον πατέρα μου, από τη Λίμνη έπαιζε ούτι. Ο Κωνσταντίνος Κουφουδάκης από τη μάνα μου, πρόσφυγας από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας έπαιζε βιολί και μπαγλαμά. Όσο για τον πατέρα μου, ούτε να ακούσει για όργανα. Είχε τους δικούς του, σοβαρούς λόγους να αντιπαθεί το επάγγελμα του μουσικού.
Πρωτοάκουσα μπουζούκι από κάποιον Κοσμίδη, πρόσφυγα που είχε ταβέρνα στα «Παραγκάκια» στη Νέα Ιωνία. Από κει μου κόλλησε το μικρόβιο, που λένε. Μάζευα λεφτά από μικρός να αγοράσω όργανο. Μόλις το έμαθε ο πατέρας μου, μου τα πήρε και μου αγόρασε… κοστούμι. Δεν ήθελε.
Αργότερα, στρατιώτης στην Κύπρο, κατάφερα και αγόρασα ένα τρίχορδο κι άρχισα να παίζω μόνος μου. Το έφερα στην Αθήνα – ο πατέρας μου το πήρε απόφαση, δεν είπε τίποτα. Πήγα στη σχολή του Θόδωρου Δερβενιώτη, όπου έκανα τα πρώτα μαθήματα. Αλλά, δουλειές και, λίγο αργότερα, οικογενειακές υποχρεώσεις δεν με άφησαν να συνεχίσω.
Πέρασαν τα χρόνια… Και ο εγγονός μου ο Νικολάκης έδειξε κλίση για το μπουζούκι. Τον πήρα και τον πήγα στη γειτονιά μας στον εξαίρετο μπουζουξή και δάσκαλο του μπουζουκιού Αρίστο Μαραγκό. Έτσι ξύπνησε μέσα μου η παλιά αγάπη που είχα για το μπουζούκι. Κι έγινα, κατά κάποιον τρόπο, «συμμαθητής» με τον εγγονό μου στο όργανο που αγαπούσα από παιδάκι.
Τα τελευταία χρόνια το έφερε η καλή μου τύχη και συνάντησα τον Δημήτρη Κοντογιάννη. Δεν ξέρω τι λόγια να πω γι’ αυτόν τον εξαίρετο άνθρωπο και καλλιτέχνη. Μου έμαθε τόσα και μου πρόσφερε τόσα! Τα πάντα μου πρόσφερε. Τον ευχαριστώ. Πάρα πολλές ευχαριστίες και για τους μεγάλους μουσικούς που έπαιξαν στο CD και με πλαισίωσαν με αγάπη και ενδιαφέρον. Πολλές ευχαριστίες και στον Γιώργο Κοντογιάννη για την δική του βοήθεια στην ολοκλήρωση της δουλειάς.
Δεν πρέπει να ξεχάσω τους δασκάλους μου Θόδωρο Δερβενιώτη και Αρίστο Μαραγκό, καθώς και τους σπουδαίους σολίστες Γιάννη Μωραΐτη, Κώστα Παπαδόπουλο και Γιάννη Παπαβασιλείου ή Βλάχο, που είχα την τύχη να γνωρίσω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.
Γιάννης Αθανασίου
Περιεχόμενα
01. Αϊβαλιώτικο / Οργανικό (3:50)
02. Γιοβάν Τσαούς (4:07)
03. Κάν’τονε Σταύρο (4:00)
04. Θέλω να πίνεις να μεθάς (4:02)
05. Αλέγκρο / Οργανικό (3:53)
06. Η φωνή του αργιλέ [Πέντε χρόνια δικασμένος] (4:03)
07. Τα νιάτα τα μπερμπάντικα (3:50)
08. Όσοι έχουνε πολλά λεφτά (3:31)
09. Απτάλικο ζεϊμπέκικο / Οργανικό (3:54)
10. Ο Κάβουρας (3:20)
11. Κάτω στα λεμονάδικα [Οι λαχανάδες] (3:53)
12. Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά (3:33)
13. Μπιρ Αλλάχ (4:01)
14. Ο ξέμαγκας [Βαρέθηκα τον αργιλέ] (4:04)
15. Σέρβικος χορός / Οργανικό (3:31)
Συντελεστές
Στίχοι: Γιάννης Ειτζιρίδης [Γιοβάν Τσαούς] (2), Μάρκος Βαμβακάρης (3,8,10,12), Κώστας Σκαρβέλης(4), Βαγγέλης Παπάζογλου (6,11,14), Βασίλης Τσιτσάνης (7), Χαράλαμπος Βασιλειάδης (13).
Μουσική: Γιάννης Ειτζιρίδης [Γιοβάν Τσαούς] (2), Μάρκος Βαμβακάρης (3,8,10,12), Κώστας Σκαρβέλης(4), Απόστολος Χατζηχρήστος (5), Βαγγέλης Παπάζογλου (6,11,14), Βασίλης Τσιτσάνης (7), Γιάννης Σταμούλης (13), Γιάννης Παπαϊωάννου (15).
Το Αϊβαλιώτικο (1) και το Απτάλικο ζεϊμεπέκικο (9) είναι παραδοσιακά.
Τραγουδούν:
Δημήτρης Κοντογιάννης (2,4,7,10,14), Κατερίνα Σκορδαλάκη (13),
Ανδρογιάννης Αλεξόπουλος (3,8,12), Γιάννης Αθανασίου (6,11)
Παίζουν οι μουσικοί:
Γιάννης Αθανασίου: μπουζούκι, τζουρά
Δημήτρης Κοντογιάννης: κιθάρα, ούτι, μπαγλαμά
Θανάσης Σοφράς: μπάσο
Γιώργος Μαρινάκης: βιολί
Ηρακλής Βαβάτσικας: μπαγιάν
Γιάννης Παπαβασιλείου: μπουζούκι
Δεύτερες φωνές: Κατερίνα Σκορδαλάκη, Ντένια Κουρούση,
Μαρία Σταφυλοπάτη, Χρήστος Τασόπουλος
Παραγωγή και επιλογή τραγουδιών: Γιάννης Αθανασίου
Επιμέλεια ορχήστρας: Δημήτρης Κοντογιάννης
Ηχογράφηση, μίξη: Γιάννης Φώτης
Επιμέλεια εξωφύλλου και εντύπου: Στέλλα Χριστούλη
Κυκλοφορία: Μάρτιος 2012
Δημοσιεύματα
(…) Αν και πρόκειται για μια παρέα που παίζει για το κέφι της (ενδεικτικό του φιλικού κλίματος το εξώφυλλο και το ένθετο με τις φωτογραφίες), το τελικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά ερασιτεχνικό είναι. Τόσο η δεμένη ορχήστρα όσο και οι ερμηνευτές καταθέτουν αξιόλογες ερμηνείες σε τραγούδια, πολλά από τα οποία δεν αποτέλεσαν επιτυχίες πρώτης γραμμής στην εποχή τους. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τις ερμηνείες των υπολοίπων τραγουδιστών, ειδικότερα του Δημήτρη Κοντογιάννη, η αξία και η εμπειρία του οποίου είναι γνωστές και δεδομένες, ας μου επιτραπεί να ξεχωρίσω τα τέσσερα ορχηστρικά που ακούγονται στο δίσκο. Ειδικά σ’αυτά τα κομμάτια η ορχήστρα «πετάει». Ιδιαίτερη η φωνή του Ανδρογιάννη Αλεξόπουλου, που αν τον άκουγα χωρίς να τον ξέρω, θα έλεγα κάλλιστα πως είναι γιος του Μάρκου Βαμβακάρη.
Θα έλεγα γενικότερα πως αν και κατά καιρούς κυκλοφορούν διάφορες εκδόσεις με επανεκτελέσεις ρεμπέτικων, εκδόσεις σαν και αυτή, που σέβονται το πρωτογενές υλικό, συμβάλλουν ουσιαστικά στην διάσωση και τη διάδοση του…
Θανάσης Γιώγλου, διαδικτυακό περιοδικό Όγδοο (Παρασκευή 25/5/2012)
Φόρμα Παραγγελίας
[contact-form-7 404 "Δεν βρέθηκε"]
