Μπουζουξής και ερμηνευτής λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού με θητεία στα πάλκα από τις αρχές του ‘80, ξεκίνησε από τη Φραγκοσυριανή στα Εξάρχεια, όπου έπαιζε και είχε και την επιμέλεια της ορχήστρας. Για χρόνια, επίσης, εμφανιζόταν σε μαγαζί στην Θάσο, ενώ αφού ήρθε μόνιμα στην Αθήνα έπαιξε ακόμα στην Αλεξανδριανή, στη Μισιρλού, στο Πίκο, στη Στοά των Αθανάτων και σε άλλα κέντρα και μουσικές σκηνές. Συμμετέχει ως ερμηνευτής στο δίσκο του Συγκροτήματος Μπουζουκιών Δρόμος με τίτλο Ένα ταξίδι, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2010...

Γεννήθηκε το 1948, στο Μοσχάτο. Σε ηλικία έξι ετών γνώρισε τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου, τον Ζαμπέτα και την Ρένα Ντάλια στο “Φαληρικόν” όπου και τραγούδησε για πρώτη φορά. Επαγγελματικά στο πάλκο βγήκε το 1954, πλάι στον Μανώλη Χιώτη, στη “Γωνιά της Αθήνας” στην Πλάκα. Εργάστηκε ακόμα σε ψιλικατζίδικο, χρωματοπωλείο, βενζινάδικο, οικοδομή, αλλά και ως ναυτικός. Σε ηλικία 17 ετών, το 1965, δημιούργησε με φίλους του το συγκρότημα Βίκινγκς. Το διάστημα 1969-1981 δούλεψε σε μπουάτ της Πλάκας ως μουσικός, δίπλα σε καταξιωμένους συνθέτες και τραγουδιστές, όπως οι Χρήστος Νικολόπουλος, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Δήμος Μούτσης, Γιάννης Σπανός, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Μάνος Λοίζος, Λάκης Καρνέζης, Γιώργος Νταλάρας, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Πάριος, Μανώλης Μητσιάς, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, Νίκος Ξυλούρης, Μαρίζα Κώχ, Μαρία Δημητριάδη, κ.ά. Στη δισκογραφία πρωτοεμφανίστηκε το 1976, ως συνθέτης και ερμηνευτής, με το άλμπουμ Οραματίζομαι(Λύρα) σε στίχους Γιάννη Αθανασιάδη. Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί με τους: Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Πουλόπουλο, Γιώργο Νταλάρα,...

Γεννήθηκε σε μια «επαρχία» της Αθήνας, πλάι στον Ιλισσό. Πριν κλείσει την πρώτη δεκαετία της ζωής του, γοητευμένος από τον ήχο της συνοικίας και τις «άτσαλες» φωνές του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, του Μάρκου και του Μπάτη, που παρελαύνουν, εκεί, πλάι στο ποτάμι, στο Μοσχάτο και τις Τζιτζιφιές, αρχίζει να περνάει τα πρώτα ακόρντα του στην κιθάρα, κάνοντας την να θυμίζει κρουστό παρά έγχορδο. Η βία στο παίξιμο του τον οδηγεί γρήγορα από τα μακάμια σε μια ρυθμική αγωγή που αγγίζει το ροκ. Παράλληλα, με αφορμή τα πρώτα σχολικά, λογοτεχνικά κείμενα, ερωτεύεται παράφορα τις λέξεις. Στα ποιήματα, στα δοκίμια, στα λόγια. Η ποίηση συνοδοιπορεί με τις νότες και η ασώματος κεφαλή της ένωσης τους τον οδηγεί τα πρώτα του τραγούδια. Στον αντίποδα της φιλολογικής του διάθεσης, σπουδάζει Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, στα αλλόκοτα χρόνια του 1970. Οι εικόνες πυκνώνουν, τα συναισθήματα σε ροκ ρυθμούς και, σαν συνέπεια, τραγούδια. Παράλληλα...